Het is weer zover!

Lieve familie, vriendjes en vriendinnetje,

Eindelijk is het dan weer bijna zo ver, ik mag mijn keurig klaarliggende koffer weer inpakken, voor een nieuw avontuur!
16 Juni begin ik weer, nu op de Westerdam, die de route vaart in Alaska, en begin Oktober de routevaart richting Hawaii, Bora Bora en Tahiti.
Hoort u mij klagen? Nee zeker niet! Ik heb dit jaar zelfs 3 x 17 Oktober, is dat niet prachtig! Wie kan mij dat nadoen?

Een nieuw schip, een nieuw contract, nieuwe functie, nieuwe mensen en een nieuw avontuur!
Van mij mocht het 6 weken geleden al beginnen, maar ik heb toch eventjes moeten wachten!

Begrijp me niet verkeerd, ik vond het heerlijk thuis, even relaxen en iedereen weer zien, maar nu word het weer tijd voor actie, en het gevoel van het schip weer hebben!
Wie weet wat er deze keer allemaal gaat gebeuren want ja.. je weet het nooit!!

Ik hou jullie uiteraard, zo goed als ik kan, op de hoogte!

Veel liefs!!

De Leerschool!

Lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Alweer een tijdje geleden dat ik wat gepost heb, dus het is weer hoog tijd. Tijd om jullie op de hoogte houden van mijn ondernemingen hier aan boord en wat ik zoal allemaal onderneem. Inmiddels ben ik al ruim 3 maanden aan boord en met nog een korte 6 weken aan boord ben ik al bijna aan het einde van mijn eerste contract. De tijd vliegt hier en ik heb het ontzettend naar mijn zin. Natuurlijk met ups en downs, waarin ik het niet altijd even leuk vind hier, aangezien ik altijd mijn leefomgeving moet delen met 800 anderen. Al met al heb ik goed mijn ritme gevonden en heb ik vanavond besloten om mezelf op te sluiten in mijn hut met een lekker flesje wijn en een serie Bones, onderuit en helemaal niks. Morgenochtend klinkt de wekker vroeg voor een heerlijke General drill die elke 2 weken word gehouden, voor het geval er echt iets gebeurd.

Gelukkig hebben wij een goeie betrouwbare Nederlandse kapitein niet van fikkie steken houd of van vaarroutes afwijkt, dus ik zie weinig risico's.

Inmiddels heb ik in mijn 3 maanden aan boord al veel geleerd, meer dan ik ooit had gedacht. Ik heb inmiddels geleerd 11 uur per dag te lachen, zelfs als een gast begint te schreeuwen om een ondersteboven liggend suikerzakje, glimlach ik, bied ik mijn excuses aan, en zoek naar een oplossing voor deze onmogelijke kwestie. Ik heb geleerd wat te doen in een noodsituatie en ik vind een kind in de gang. Hoe op de engels manier je het snelst een fles witte wijn kan leegdrinken. Te genieten van kleine dingen zoals een mini koelkast. Slapen binnen 2 minuten voor alleen maar 20 minuten en daarna topfit zijn. Ik heb geleerd wakker te worden, douchen, aankleden, makeup en koffie drinken binnen 20 minuten. Ik heb geleerd mijn kamer om te ruimen als inspectie langskomt, die nog beter controleert dan mijn moeder vroeger deed, dus dat is echt serieuze shit. Ik heb geleerd dat het menselijk lichaam 24 uur zonder water kan en 72 uur zonder voedsel op de open zee. Ik weet inmiddels dat er 4 verschillende soorten brandblussers zijn, want nee, niet elk fikkie kan worden geblust met een en dezelfde brandblusser. Ik weet inmiddels dat het schip precies 82.305 ton weegt en 1916 passagiers telt. Ik weet inmiddels dat als ik 11 uur werk, ik gemiddeld 15 kilometer loop per dag. Ik heb inmiddels van een passagier vernomen dat de windmolens zijn uitgevonden door de Japanners en dat de Nederlandse en Duitse taal eigenlijk gewoon precies hetzelfde is in al mijn collagas ogen. Ik heb geleerd dat het woord 'Makkan' het belangrijkste woord is op het schip, dit betekend namelijk etenstijd in Bahasa. Ik heb inmiddels geleerd om te werken met 120 mannen, die zich soms allemaal gedragen als kleine kleutertjes in een groot park en je constant in de gaten moet houden anders rennen ze hard weg. Ik heb inmiddels geleerd dat teamwork op een schip een totaal andere betekenis heeft dan ik ooit dacht dat het betekende. Ik heb inmiddels geleerd dat onboard security niet hier is om te securitien maar gewoon om ons te pesten en te wachten tot ze ons kunnen rapporteren. Ik heb inmiddels geleerd dat je baraccount word afgesloten als je barrekening hoger is als je inkomen. Ik heb inmiddels geleerd dat Hawaii er vanaf het schip er prachtig uitziet. Ik weet inmiddels dat een kind van zes jaar oud, 7 hele kreeften kan opeten. Ik heb geleerd dat geld niet meer kan rollen als je op een schip werkt, het blijft gewoon waar het is, helaas. Ik weet inmiddels dat je deuren en karretjes moet vastbinden, anders klapt het dicht, of rijdt het weg zonder jou. Ik heb inmiddels geleerd dat je 2 x per dag van schoenen moet wisselen, zodat je geen zere voeten krijgt. Ik weet inmiddels dat Walmart alles heeft, en ik ook zo een supermarkt wil in Nederland. Inmiddels weet ik ook wat het is om je mobiele telefoon niet te kunnen gebruiken voor 3 maanden, geen sms, geen bellen, geen FB of twitter.. (zucht) Ook weet ik inmiddels wat het is op om een schip te werken.

Het is fantastisch met af en toe een lastige dag, maar dat hoort erbij!

Ik ben erg blij dat mijn ouders langs zijn geweest om te zien hoe het echt is, en wat het inhoud, omdat het echt uitleggen, eigenlijk niet goed gaat.

Inmiddels bevind ik me onderweg naar Hilo, Hawaii, de 2^de port van onze Hawaï cruise. Honolulu is port 3, daar eindelijk tijd om eens flink te shoppen en geld uit te geven! Wish me luck!! ;)

Een dikke kus!

Nadine

Rocky Ride to Hawai

Lieve familie, vriendjes en vriendinnetjes,

Alweer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb, het is dan ook weer hoog tijd. Inmiddels ben ik alweer ruim 2 maanden aan boord en nog steeds vermaak ik me prima. Ik ben goed op mijn plek in de in room dining overdag en savonds maakt mijn glimlach overuren in de diningroom.

Inmiddels zijn papa en mama al halverwege hun cruise en hebben al het nodige meegemaakt, zoniet ongeveer alles wat je kan meemaken op een cruise. Tijdens de 7 daagse Mexico cruise heeft vaders 24 uur in isolatie gezeten wegens een lichamelijk mankementje. Hij kon dus helaas alleen vanaf zijn balkonnetje en door het raampje naar het prachtige zonovergoten Cabo San Lucas kijken, de witte stranden en blauwe zee van Lovers Beach. Moeders daarin tegen zat vrolijk in de tender richting Cabo en heeft zich uiterst vermaakt in haar eentje.

Tijdens de cruise richting Hawaï kregen we te maken met een zogenoemde “rocky ride”. We kregen te maken met een storm die weliswaar 800 mile bij ons vandaan lag, maar daar hadden we behoorlijk last van en erg hoge golven. Het gevolg hiervan was dat mama een beetje witjes over het schip waggelde, en alleen in het midden van het schip kon vertoeven. Ook hierdoor moest het schip vaart ernstig minderen waardoor we na 5 dagen niet de eerste Port, Hilo konden halen. Dat betekende een extra zeedag, een niet blije mama, en nog een extra lange rocky ride.

Inmiddels liggen we in Port in Honolulu en zit ik in In room dining naar de printer te staren. En geloof het of niet, om 1 uur middags, in port, in Hawaï, 28 graden buiten, witte stranden overal, Pearl harbor als excursie, shopping malls overal, zijn er mensen die in hun hut zitten, room service bellen en een hamburger bestellen. Echt.. Maar, ik vermaak me wel hoor.

Ik heb spelletjes uitgevonden op mijn laptop waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Ik ben tegenwoordig expert in taarten maken op de computer! Ik word bezocht door elke kok die hier rondloopt om even een praatje te maken, of ze willen alleen maar even horen hoe ik antwoord als ze mijn naam roepen. Ik antwoord altijd met “Jaaa?” Ze vinden het Nederlandse “jaaaa?” schijnbaar geweldig en ontzettend grappig om te horen. Verder staar ik nog wat meer naar de printer, loop wat heen en weer, drink een beetje koffie, controleer nog een keertje de printer, heb soms het lef om naar buiten te kijken en denk dan absoluut niet “goh ik ben in Honolulu, prachtig, machtig, en ik staar naar de printer, want dat is mijn verantwoordelijkheid vandaag, wat een mazzel”. ;-)

Verder ben ik inmiddels op de helft van mijn contract en de tijd vliegt hier voorbij. Elke dag begin ik om 11 uur en eindig s avonds rond dezelfde tijd, al soms wat eerder. Ik vermaak me prima buiten mijn werk om. Gisteren een crew party gehad, wat iedereen altijd ernstig goed doet. Gratis drank, harde muziek, je eigen kleren aan en gaan met die banaan. De volgende werkdag denkt niemand nog aan, en dat vind ik een prima mentaliteit!

Na mijn werk ga ik nu meestal met papa en mama een wijntje drinken. Daarna vertrekken ze naar hun cabin en vertrek ik naar beneden, de ghetto zoals we het inmiddels gedoopt hebben. Ik mag wel in passagiers areas komen, daar een drankje drinken ect, maar geloof me, als je 11 uur per dag rond de passagiers wandelt en je uniform aanhebt inclusief een panty, ben je heel blij als je beneden bent en je gewone kleren aan kan doen.

Qua bestemmingen ben ik nog niet veel opgeschoten dan dat ik een klein strandje heb bezocht in Naiwiliwili een paar weken geleden, en ik verblijdt de Walmart in Puerto Vallarta regelmatig met mijn aanwezigheid. Dat ik vrij weinig zie is puur tijdgebrek. Mijn werktijden zijn nu zo dat als ik wat wil doen, ik om 9 uur moet opstaan, en tsja.. daar heb ik nou niet echt altijd zin in. Om echt iets te doen heb ik een vrije middag nodig, en dat gaat op wisselbasis. Maaaaar! Morgen is mijn beurt en ga ik met papa en mama een 1,5 uur durende helikopter vlucht maken over de vulkanen in Naiwiliwili. Ik ben dan dus vrij tot 4.30pm dus ik kan mn geluk niet op!! ;-)

Nou lieve mensen, dat was het wel weer voor nu. Ik geloof dat het in Nederland nog steeds erg koud is, dus ik blijf graag nog eventjes hier! Ik meld me snel weer, met foto’s en verhalen die voor openbare post geschikt zijn!

Liefs, dikke kus!

De buit is binnen! De koelkast!

Lieve mensen!

Tijd voor een nieuwe update. De dagen hier aan boord lijken voorbij te vliegen.

Savonds is voor mij het belangrijkste moment van keuzes maken. Ga ik slapen en word ik wakker om vervolgens meteen weer te gaan werken. Of ga ik naar de bar, drinken en heb ik de volgende dag spijt omdat ik niet genoeg heb geslapen?
Deze keuze maken hier op het schipis moeilijk! Al kies ik bijna elke dag voor het laatste!

Sinds de laatste cruiseheb ik eindelijk mijn duidelijkefunctie aan boord. (duurt even, heb je ook wat). Maar sinds 1 van de managers het schip heeft verlaten voor vakantie, heb ik eindelijk mijn eigen afdeling en een duidelijke functie op het schip.
Het is wel iets anders geworden dan ik in mijn vorige blog heb uitgelegt, maar ik zal het dan nu nogmaals vertellen.
Inmiddels ben ik overdag van 11 uur tot 4 In Room dining manager, en van 4.30 tot sluit Assistent Restaurant Manager. Dus 2 afdelingen, en shifts direct achter elkaar waar ik opzich tot nu toe erg blij mee ben.

Verder kon ik ook mijn slag slaan qua cabin aangezien de andere manager het schip verliet. Zijn hut bestond uit een 2 persoons bed EN een koelkast. In mijn hoofd vormden direct de woorden; hebben, hebben, hebben! TSJA. en als Nadine eenmaal iets wil hebben.
Ziehier zit ik nu op mijn 2 persoons bed, naast de koelkast deze blog te typen. Nooit gewetendat ik zo trots zou zijn op een koelkast! :)Want nog mooier meegenomen, ik heb volle internet verbinding in deze cabin. Phoephoe, nounou, het ken niet mooier wurde, zulle we krekt mar sizze (ofzoiets).
(al koelt de koelkast niet echt, maar het staat wel hip).

Inmiddels heb ik nu de 4de volle zeedag richting de eilanden van Hawaii. Gisteren had ik een beetje een crash accident met 1 van de In room dining karretjes. Volle lading bestelling reed richting de muur, natuurlijk alles kapot en hamburgers over de vloer. Het voordeel alleen van de zware golven tijdens de tocht is dat ik niet naar het karretje hoef te lopen, maar dat het karretje uiteindelijk vanzelf naar mij toe komt, ik zie het maar als een voordeel! ;-)

Verder heb ik nog een speciaal bericht voor Zoe mijn kleine nicht:
Punt: Het is een schip, geen boot ;-)
En die vrouw in de Bios.. My Goodness, geef haar maar pen en papier de volgende keer, misschien wil ze wel aantekeningen maken over de assistent van de assistent zijn assistentvan de stunt man.

Nou, dat was het wel weer voor nu. Lieve mensen bedankt voor al jullie lieve reacties steeds!
Tot Snel!

Dikke kus!

Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar!

Lieve Mensen!

Alweer een tijdje geleden dat ik een nieuwe blog gepost heb, maar de vrije tijd hier op het schip is deze weken kostbaar.

Allereerst natuurlijk allemaal nog een Gelukkig Nieuwjaar en hopelijk hebben jullie allemaal een fijne kerst gehad!

In middels bevind ik mij in Cabo San Lucas, Mexico, waar we vanmorgen zijn aangekomen, na de 7 daagse Mexicaanse kerst cruise doen we nu de 7 daagse Mexicaanse New Years cruise.

Hier met kerst werd mijn geheugen steeds opgefrist dat het kerst was, door de lading aan kinderen, kerstmutsen en kerstbomen.

Kerst op het schip is geen cruise zoals alle andere cruises. Kerst op het schip is chaotisch, hectisch, druk, nog meer drukte, ongelooflijke drukte, onbegrijpelijke drukte en dan nog een beetje meer.

Om deze blog niet als een klaagmuur te gaan bestempelen heb ik besloten om het daarbij te laten en verder te gaan met de Nieuwjaars cruise! Deze houd eigenlijk precies hetzelfde in, alleen met andere passagiers en iets minder kinderen.

Nieuwjaars heb ik toch wel uitbundig gevierd, met mijn mede Nederlandse en andere collega's aan boord. Zonder de volgende ochtenddienst in mijn achterhoofd heb ik een heerlijk gezellige avond gehad vol champagne, bier en cocktails waarvan ik 3 dagen moest herstellen! J

Inmiddels ben ik goed gewend op het schip, ken mijn weg en de omgang met de passagiers. De werktijden zijn redelijk te doen, al wil ik wel graag een bestelling plaatsen voor nieuwe voeten in april. Ik ben inmiddels bijna 5 weken aan boord en heb het goeie ritme gevonden tussen slapen, werken, extra werk doen en uitgaan.

Ik heb het dus erg naar mijn zin en vermaak me prima!

Over 2 weken zal een van de Assist. Managers het schip verlaten en zal ik ook al zijn verantwoordelijkheden op me krijgen. Dit is alle administratie, motivatie gesprekken, werktijden registratie, roosteren ect. Voor nu geniet ik dus nog even van mijn lange ochtendpauze die ik nu nog heb.

Verder zie ik tot nu toe vrij weinig van alle ports die we aanmeren, maar dat geeft niet. Als ik van boord ga ren ik meestal naar de Walmart (soort marko) om panty's te kopen, pleisters, wasmiddel, shampoo etc. De regel is dat je pas na 4 weken aan boord recht hebt op een vrije middag wanneer mogelijk dus gisteren had ik een vrije lunch. Ik heb heerlijk genoten van het zonnetje, lunch in de buitenlucht, corona en heb mezelf getrakteerd op, hoe kan het ook anders, een nieuwe Guess tas! J

Ik hoop meer tijd te krijgen als mijn papa en mama over 4 weken op het schip komen, zodat ik samen met hun in Hawaï en Mexico wat kan rondkijken en een beetje vrij kan krijgen!

Tot snel,

Kus

'The views expressed on this weblog are mine alone and do not necessarily reflect the views of my employer.'

Cruise 2

Eventjes weer een snelle en korte update.

Inmiddals alweer bijna 2 weken aan boord en het bevalt me prima!
Nu onderweg naar Hilo, Hawaii, wat 4 dagen duurt en we bevinden ons nu in het midden van de reis, op de Pacific Ocean. Op dit moment gaat het behoorlijk tekeer, dus paps en mams, laadt voor de reis maar wat pilletjes in. De boot rolt vooral veel voorwaarts, maar ook zijwaarts wat meestal misselijkheid veroorzaak bij de passagiers.
Ikzelf heb er gelukkig niet last van, alleen dat je er een beetje slaperig van word als je gaat zitten! ;-)

Verder raak ik steeds meer gewend in het restaurant en de omgang met de Amerikanen. Ik leer beter te reageren, niet in paniek te raken of de verkeerde dingen te zeggen waardoor ze nog meer tekeer gaan. Even slikken, excuses maken, lachen, veel lachen engratis drankjes of andere spullen weggeven.
Ik had gedacht dat het sneller zou gaan, omdat ik immers wel weet hoe ik restaurantje moet spelen, maar hier is het toch net iets anders. Maar het komt met de dag, en elke dag gaat het iets beter. Aan het eind van de dag zijn mijn kaken stijf van het glimlachen, wat dat is prioriteit 1 hier op het schip.

Buiten mijn diensten om doe ik niet meer dan snel even eten, boekje lezen, snel internet checken, slapen en savonds bier drinken.. want dat heb je welnodig na zo een dag!
Met de voeten gaat het al stukken beter! De olifanten poten zijn gelukkig verdwenen ener rest nog 1 dikke vette blaar.

Goed, dat was het weer voor nu!

Hopelijk kan ik over 2 dagen in Hilo eventjes van boord, boodschappen doenof het strand verkennen!

Tot snel!

xxx

Eerste week!

Haaaallo!

Daar issie dan, mijn eerste update!
Ik ben inmiddels 5 dagen aan boord, en so far so good. De vlucht ging goed, met een uur vertraging in Chicago. Overnachting in San Diego en volgende morgen stond ik om 7 uur in de hallway van de Oosterdam met nog 6 anderen. Op mijn eerste dag heb ik verschillende trainingen moeten doorlopen, zoals safety training, environmental training, lifeboat instructions and so on..
Ook was, zoals het altijd gaat bij mij, op mijn eerste dag de inspectie aan boord, dus had niemand echt tijd voor me. Dus ik liep wat rondjes, verdwaalde, verdwaalde nog eens, dronk wat koffie, kon mijn cabin never nooit meer vinden, dronk nog wat koffie, leerde wat mensen kennen en rond 12 uur begon mijn eerste dienst.

Oh ja en pap, die zaklamp die ik niet nodig had? ik had m meteen nodig want op mijn eerste dag was er een blackout, oftewel, geen stroom, geen licht! Dus ik was blij met de zaklamp.

Sanne; die wekker klopt voor geen meter, hij tikt sneller dan normaal, dus ik word 2 uur te vroeg wakker! Maar goed van de 2 jaar garantie!

De eerste dagen zijn een beetje overweldigend. Veel informatie, en veel namen te onthouden.
Alleen in de diningroom al, waar ik assistent manager ben, zijn er 140 crewmembers waarvan ik de naam moet onthouden. Niet alleen omdat dat zo hoort, maar ook vooral omdat als ik hun naam niet weet, ze niet naar me luisteren.
Van de 140 crewmembers in de diningroom, zijn 4 nog andere assistent managers, en de diningroom manager. Gelukkig zijn deze allemaal Filipijns en allemaal man. Dus.

Ik heb inmiddels geleerd, dat ik mijn woorden moet terugnemen over een paar dingen die ik van te voren heb gezegt. Werken met amerikanen is leuk, zijn aardig blabla.. Deze wil ik graag op dag 6 al per direct terug nemen.
De details vertel ik jullie niet via hier, dat is niet gepast en mag niet volgens de regels van de Hal.

Inmiddels is na de inspectie (waarop we wel 100 punten van de max 100 punten scoorden!) en de blackout, het schip inmiddels ook fase code oranje. Normaal mogen passagiers na 48 uur zelf hun eigen eten pakken in het selfservice restaurant. Inmiddels zijn we dag 6 en mogen passagiers dit nog steeds niet. Dit komt omdat meer dan 3 procent van de passagiers is besmet met het norovirus, oftwel, een soort van buikgriep. Om verdere besmetting te voorkomen mogen de passagiers dus niet zelf bij de buffetten opscheppen.
Bij velen zorgt dit voor veel verwarring, klachten, zeuren, niet begrijpen en ga maar door.

Verder ziet mijn werkdag er ongeveer als volgt uit. Ik begin of om 5.30, 6.30 of 7.30 tot rond 10 uur. Dan hangt het er een beetje vanaf maar draai ik lunch va 10.30 tot 2pm of late lunch van 2pm tot 4pm. Daarna volgt diner van 4.30pm tot 11pm, daarna eten we nog met alle managers, en lig ik zo rond 00.30 in bed. Je draait dus 2 shiften van minimaal 3 uur, dan pauze, daarna diner, deze shift duurt ongeveer 6 uren. Qua slaap en moeheid is het goed te doen (tot nu toe), qua voetenwerk is het nu nog knap lastig maar het schijnt na een week of 2 te verbeteren.

Zo, dat was het weer voor nu. Ik zal weer aan boord, foto´s, postadres ect volgen snel!

Dikke kus!

Nog 2 weekjes!

Lieve familie, vriendjes en vriendinnetjes,

Nog maar 13 dagen en het is al zover! Deze week mijn tickets binnen gekregen, en op 2 decemer om 11 uur vlieg ik met America Airlines via Chicago naar San Diego.
Een briefje in de bijlage, met instructies van hoe en wat te doen eenmaal in San Diego.
Hier kom ik s'avonds aan en verblijf ik een nachtje in het Sheraton om vervolgens de volgende morgen om 7.30 uur aan boord te gaan van de Oosterdam.

Eenmaal aan boord krijg ik begeleiding van een buddy, die mij de gehele dag eerst op sleeptouw neemt. O.a. de nodige papieren invullen, mijn routes lopen van mijn cabin, naar de restaurants,en naar mijn mustlerstation. Voor de duidelijkheid, het mustlerstation is de locatie waar ik moet zijn, zodra er een Titanic achtig tafereelmocht komen.

Verder zijn bijnaalle papieren zijn inmiddels binnen, vandaag mijn Monsterboekje, wat mij officieel een Zeevaarder maakt. ;) Het enige dat nog rest, is mijn schoolcontract, maar leer mij Stenden kennen, geduld is een schone zaak..

Voor zover weer de update!

Op 25 november is mijn afscheidsfeestje ingepland voor vrienden en familie!
Hopelijk zie ik je daar, anders via deze weg!

Liefs!